Illustration: Rocky Beach Studio
Illustration: Rocky Beach Studio

Ihr Leit, Ihr Leit, ich sach’s’der Ihne… Do treibt aon doch nach hunnerde vun Joahr‘ de Dorschd, de Bengler unn die Curiosidée aus’m gerad‘ so gemiedlich geworrene 1,4-Quadratmeter, eicheholzverdäfelte 1-Zimmer-Luxusappartemooh enaus, um de Zingge avec Plaisir emoul werrer de Wind vun Hankees und Freiheit zu strecke unn zu gucke, wer heitzudaach alleweil an Dammstadt vabeiraaßd, den mer noch net kennt…

…unn kaum laaf ich vun maaner Souterrääih-Sozialwohnanlaach mit den herrlich ruhige Nachborn freehlich peiffend die Rammschder Gass enunner, um in mei’m heimadliche Dammstadt e bisje nach Räächd und Ordnung zu schaue – glaawe se’s’mer oder net: hebb ich gedenkt, ich wär in Offebach!

Wo mer hiekummt leuchtet’s und blinkt’s elegdrisch vun Lokalitäte enunne wo in Reih‘ unn Glied de Uniformité huldige – mer werrd mit Angebote an Fettgebäcktem vun America gerad‘ totgeworffe … awwer noch’m vaninfdiche Hankees unn ‚m gude Assmansheiser Schobbe muss mer wie’n Spierhund suche … als alleweil de Nos‘ enach.

Zu maa’m große Glück hebb ich maah eindrucksvoll Näsje net nor de lieblich Optik wäije, unn so kummd mer doch zwische’m Lange Lui unn’em Karstadt-Bunker so e angenehm essigsaures Lüfdsche entgäijegeweht. Wem so eindrigglisch die Brieh enunne laaft, muss aa wos fer zum Schlugge hawwe. Von nix kommt nix. Unn so kann’mer dene wüst aussehende awwer herzensgude Buuwe am Lui doch zumindest e klaa Boudellsche vergornes Getreid aus’m Kreiz leiern. Monetaer bezahle kann ich’s net – awwer die Kerle hewwe alleweil G’falle an maa’m Geseier gefunne und beenne mei Sätz, bevor ich demit ferdisch bin – als kennde’se mer im Hirn erimm lese. Sache gibt’s.

Ums Schlessje mache mer liewwer n deitlische Booche – wer waas schun, wie hoch mei Ausständ am Hofe inzwische gewachse sinn, Zinnse unn Iwwerzinnse – alleweil schun Deibelswerk. Domols wie heit. Am End kost’s am Nervve oder de Kopp … zumindst de klaane Leit.

Uffs Wiener Kronebräu am Ecksche kann’mer sich dodefier wie eh unn jeh velasse. E bisje hier parliert, e bisje do parliert … und wann de Wert net guggt, vaschwind e Boudellsche Helles unner maa’m gereimische Hut. Des muss lange bis zu de Wätz eniwwer. Dorsch de herrschaftlische Gadde geht’s ja alleweil schnell in die Vorstadt. Do springt mer doch glei vun rechts e ganz unn gar absonnerlisch Verbresche in die Aache. In Dammstadd hawwe se n ermordete Architektoniker gekeppt. Der muss des halb zusammegefallne, scheppe Schächdelsche, in dem en Haufe Leit foi rausgebutzt im Hurraklüftsche m beleibte Schreihals am Katheder lausche, zsammegenoaelt hawwe. Gud, des wer so oagestrengt lausche muss, kei Aache fer’s Fudder hodd – unn so kann ich mer vellisch unbemerkt e paar Rieme und e handvoll Käswecke im Nääweraum in die Dasche wische.

Frisch belebt vum Kroneschobbe plaisiert’s mer bledzlisch zu marschiere, unn so werdd im hadde Tritt Rischdung Exerzierplatz gestampfd, bei jedem dritte Schritt de Stock mit Schmackes uffs Plasder gedonnert unn laut „Juchee“ gekrische. Doch herrjeh – wos fer e Désapointemaah. De Exerzierplatz hodd kei Soldade weit unn breit. Wo dereinst die stramme Buuwe in de glattgeberrste Kluft vorm Großherzog enuff un enunner paradierd sinn, kratze heit nor junge Leit mit weite Beinkleider unn lange Hoarn uff laut schebbernde rollende Serviertabletts iwwer’s Plasder. Nach der Uffreeschung kennt’mer sich grad im Museum e bisje beruihsche, sich uff’m Podest mit Hut devor selbert e bisje austelle … kennt’mer … wann’s net permanentmaah geschlosse gewese wär.

Jetzt juckt’s mer in de Finger, e bisje in Wolfgang Reiters zwaaundreißisch-blättrigem Gebetbuch ze blättern. Im Herrngadde werdd sisch schun oaner finne, den mer e bisje melke kann. Do hodd’s jetzt aa e rääschd manierlich nei Lokalität zum Verweile. Nor zum Gebet kriej ich grad niemande iwwerzeischt. Maa fest eigeplante Melkkieh stäije und hocke nor iwwerall wie feschd oageworzelt uff de Waahd und stiern mit starrem Blick, gebeugtem Genick uff klaane Täfelscher und datsche nervehs uff dene blinkende und plärrende Dinger ummenanner.

Bloß fort, des is mei Welt net. Glei weiter zu de Wätz… do war 1870 emol e Kerchebau fers Verddel im Gespräch. Vellaasch häwwe’se die ja im Gäijesatz zum Museum emol ferddisch hiegestellt unn mer kann sich e paar Schobbe vom Messwei erschwätze, sich im Pillhuhn Saures gewwe losse, um sisch fer de lange Marsch nach Drahse ze stärke.

Unn fer den Marsch iwwers Schnitzelpädsche werd’s jetzt aa emol Zeit. Bevor uff’m halwe Weg de Tumult um die Fusslümmelei am Böllefalltor widder losbricht.

In de Schul bin ich gelernt worre, dem Matthias Claudius sei Mond is am Schnampelweg uffgegange. Des haasd uff Deitsch: unnergäije dut’er im Ourrewoald. Unn do mach ich jetzt aa hie … wo nix blinkt … außer de Sterne.

Serwidehr, D.

Illustration: Rocky Beach Studio
Illustration: Rocky Beach Studio